Op naar de zon voor de alweer fantastische afsluiter van het seizoen.
In februari schreef ik me al in voor de Master Roc. Vorig jaar waren alle wedstrijden volgeboekt. In totaal 19200 deelnemers over de 5 dagen.
Dit jaar de 30° editie maar toch merkbaar minder volk. Op de Master Roc 960 deelnemers waar er 1900 toegelaten werden.
Overigens een prachtige organisatie maar het moet gezegd... duur zijn de inschrijvingen wel. En de crisis laat zich wel voelen dan.
Bij het afhalen van mijn stuurbord toch serieus wat stress. Ik had het juiste medisch attest niet bij. Vorig jaar telde mijn vergunning hier voor maar dit jaar niet meer. Nogal wat buitenlanders stonden daar te stressen. Gelukkig kon men van thuis uit de door de dokter getekende vergunningsaanvraag doormailen.
Mooi weer bij aankomst 24°C. Terwijl het in Belgenland al deftig aan het regenen was.
Donderdagmorgen al vroeg D-Day. Om 06u00 uit de veren om tegen 07u00 al aan de start te staan. Kwestie van redelijk vooraan te kunnen starten om 08u00.
De start van de Master Roc loopt aanvankelijk vlak en de eerste kilometers is het echt vlammen. Ik kan mijn positie redelijk goed houden maar door te lang in het rood te vlammen, lopen de benen ook snel vol. Ik moet op de eerste lange beklimming vrij veel renners voorbij laten gaan en zelfs in de eerste technische afdaling (tot -30%) van de Fournel kom ik niet op adem.
Ik finish in 2u29' op een 125° plaats algemeen en 14° op 261 masters3.
Toch een andere wedstrijd dan de Roc Challenge vorig jaar. De concurrentie was duidelijk zwaarder en het parcours toch minder zwaar.
Donderdag reed ik dan met Bart een groot deel van de Roc Marathon als toertocht en dat was echt genieten. Je ziet zo veel meer van de omgeving en ik kon de nieuwe fiets goed uittesten.
Nu 3 weken geen fiets en dan kunnen we weer beginnen opbouwen naar het volgende seizoen...
