maandag 9 oktober 2017

Roc d'Azur

Los van de jaarlijkse kermis die de Roc steeds biedt kan ik over deze editie kort zijn. Veel leuks heb ik niet beleefd aan de Master Roc op donderdag.
Op tijd aan de startzone maar ver achteraan moeten starten. Vorig jaar mocht ik nog in de topbox starten. Nu stond er al 200 man voor mij, denk ik.
In de vlakke startkilometers kan ik wat opschuiven maar al snel voel ik dat ik niet echt goede benen heb. Het seizoen duurt enkele weken te lang dit jaar.
Tegenaan de afdaling van de Fournel ben ik al goed verzuurd. Te lang een te hoog tempo.
De Fournel naar beneden gaat nog maar na de eerste bevoorrading gaat het moeizaam.
Na 15 km - op een lichte afdaling - volg ik het spoor van een voorligger. Na een rotsachtig stuk net voor een bocht slaat mijn voorwiel weg in het mulle zand. Ik ga overkop met mijn gezicht op de grond. Mijn helm breekt de val gelukkig. De helm is serieus gedeukt, een steen blijft erin steken. Veel geluk van de helm. Geen breuken of kneuzingen maar veel schaafwonden.
Ik blijf een 10-tal minuten beduusd zitten en krijg hulp van een fotograaf van Sportograf. 
Ik kan mijn weg vervolgen maar beslis het verder op het gemak te doen. Vanaf nu kan ik wat meer van het parcours genieten maar de technische afdalingen zijn met de billen toe.
Halfweg koers na de beklimming van de Bougnon rij ik een gemiddeld tempo. Op de lange singletrack richting het strand van St-Aygulf heb ik het een beetje gehad. De vlakke 8 km naar de finish toe zijn de benen echt vermoeid.
Ik eindig pas 100° in mijn categorie. Echt een tegenvaller.
De zaterdag heb ik meer plezier aan de Roc Noir tussen de recreanten. Goed dat ik weer wat vertrouwen opdoe in de afdalingen.
Het seizoen zit erop. Op naar volgend jaar.