Belgisch Kampioenschap Marathon - Beringen

Na de positieve plas van Roel Paulissen werd de Grand Prix met zijn naam gecancelled. En meteen ook het Belgisch Kampioenschap MTB Marathon die in Winterslag zou doorgaan. In Beringen waren er gelukkig een aantal freaks die het zaakje overnamen en in een paar weken een huzarenstukje hebben gerealiseerd. Tot gisteren werd het parcours gewijzigd wegens geen vergunningen of dergelijke, maar vandaag bewees de organisatie het MTB een serieuze dienst.
De mijnsite in Beringen was de prachtige uitvalsbasis en de terril werd omgebouwd tot de scherprechter van deze marathon. De terril moest 2x bereden, of was het belopen, worden. Net na de start en op het einde.
Na de jaarlijkse stessy weken in september was het voor mij gissen naar de conditie. De benen voelden wel goed aan maar ik heb de laatste weken wel minder intensief getraind.
De interclub squash zou ik donderdag aan anderen laten, maar door de kwetsuren van de teamgenoten moest ik toch aan de bak. Kwam het door de zware vijfsetter of door slecht te slapen, ik stond vrijdagmorgen op met een stijve nek. Twee keer naar de kine met 2 kraaksessies moesten de last zaterdagmorgen beperken. En dat lukte nog ook. Met dank aan de kine. Dan toch met gemengde gevoelens naar Beringen afgereisd.
Was er dan nog, tot net voor de start, de twijfels over de te leggen banden... Op de terril heb je noppen nodig terwijl in de Limburgse bossen banden met weinig profiel aangewezen zijn. De meesten starten met modderbanden maar ik riskeer het met Racing Ralph voor en Furious Fred achter. Nu, die FF achter heeft niks te zoeken op die terril, that's sure. Maar de terril maakt slechts 8 km van het parcours van 89 km uit, dus... wagen we het er maar op.
Uiteindelijk maakt het bandenprofiel op de terril niet veel uit want de meesten staan op het einde te voet op de terril wegens de regen.
Aan de start schoon volk. Alle kampioenen zijn aanwezig. Ook in mijn reeks masters² (+40).
Met "Chico" Nico Berckmans, Kris Hertsens en co in dezelfde startbox weet je dat het vlammen wordt. We starten met 36 masters². Met mijn nummer 520 mag ik op de derde rij starten. In de korte vlakke aanloop voor de terril kan ik mijn positie min of meer behouden maar van zodra de klim op de terril begint, moet ik door mijn bandenkeuze nogal wat volk laten voorgaan. Vooral het afdalen is een hel. Velen staan te voet terwijl de eersten alle volle bak weg zijn. Na de terrilzone komen we in de bossen met veel vlakke en makkelijk berijdbare singletracks. De snelheid ligt hoog en eigenlijk rij ik te lang in het rood. Mijn vertrouwen is wat weg door de glibberpartijen op de terril en ik voel me niet in mijn sas. Ik kom bovendien tot de constatatie dat mijn voorvork niet meer veert. Weinig bemoedigend. Tot ik plots aan een boomstronk haper met mijn pedaal en een zware val maak. Mijn heup doet pijn en ik verlies kostbare tijd. Zeker met zo'n snel parcours zijn alle vogels gaan vliegen. Ik besluit dan maar om verder te rijden maar mijn onderrug heeft ook een goeie duw gekregen. Ik kan wel op souplesse rijden maar op geen enkel moment kan ik naar mijn grote plateau vooraan doordat ik vanuit mijn nrug geen kracht kan zetten op de pedalen. Ondertussen vliegen de Fun A-renners die na ons gestart zijn, mij voorbij. Telkens moet ik plaats maken. Motivatie dus onder nul en ik denk meermaals aan stoppen. Aan de eerste bevoorrading wissel ik dan nog de verkeerde bidon. "Tjolen" noemen we dat!
Na een uur kom ik door op een 212° plaats algemeen op 246 en dus ver achteraan.
Omdat het parcours hoofdzakelijk plat is, kan ik een gelijkmatig tempo ontwikkelen. Enkel de zandstrook en enkele bultjes in de bossen zorgen voor wat afwisseling. Voor de rest een prachtig parcours die me eigenlijk zou moeten liggen. In de tweede helft kom toch op dreef en vanaf km 60 begin ik zelf renners, die te snel gestart waren, in te halen. Dat geeft me moed en dankzij een goede basisconditie schuif ik toch wat plaatsen op. Na twee uur passeer ik in een 192° positie. Ondertussen begint het gebrek aan vering serieus door te wegen op mijn armen en schouders.
Ook uit mijn categorie haal ik renners in en Peter Vandenbalck nestelt zich in mijn wiel. Samen beginnen we aan de klim op de terril met nog 5 km te gaan. Na een fikse regenbui is de terril onberijdbaar en door mijn kalmere eerste helft heb ik nog voldoende kracht over om te lopen ipv te stappen. Hiermee haal ik nog meerdere collega's in. In de laatste rechte lijn krijg ik nog krampen maar ik haal toch de finish na een moeilijke race. Mijn armspieren zijn ondertussen choco.
Ik eindig 28° in mijn reeks en 160° algemeen.
Normaal gezien staat nu nog de Bart Brentjens Classic in Nederlands Limburg op het programma binnen 2 weken maar eerst afwachten hoe de heup zich herstelt.
Uitslagen op:
http://www.chronorace.be/web2/Classements/ListeRapports.aspx?eventId=5931349835790